De bijbootrace

Nog een verhaaltje uit 2011

Bijbootrace

Vonitsa, 5 augustus 2011

 

Het is tegen middernacht en het is reuze gezellig aan de tafel van zijn vaste taverna. Een paar keer per week komt hij hier wat eten, liefst met een of meerdere van zijn bootvrienden. Alleen eten is toch niet fijn. Meestal zijn er wel een paar die mee eten, of in ieder geval later aanschuiven om een glaasje te drinken. Vanavond is het groepje vrij groot, ze zijn met z’n achten. Het eten is al lang op, maar niemand maakt aanstalten om zijn bed op te zoeken. De wijn is nog niet op en de glazen worden regelmatig gevuld. Alleen de twee dames aan de andere kant van de tafel moeten zo nodig verstandig zijn, zij nemen geen wijn meer. Ach dat geeft niets, de grappen vliegen over de tafel en er wordt veel gelachen, de sfeer is goed. Hij grapt of het nog geen tijd is voor zijn buurman om op te stappen, hij moet immers helemaal terug roeien naar zijn boot die voor anker ligt, terwijl hijzelf comfortabel dichtbij met zijn boot in de haven ligt. Zijn buurman reageert fel. Denkt hij soms dat hij een oude man is die niet meer kan roeien? Het is maar een klein eindje en bovendien weet hij zeker dat hij hem er uit kan roeien! Iedereen aan tafel schiet in de lach. Dit vraagt om een wedstrijd: een bijbootrace, morgenmiddag, dat zou wat spektakel geven. Het Hollandse stel biedt aan om hun bijboot met lekkende bodem uit te lenen, iemand anders wil het startschot wel lossen en weer iemand anders stippelt al een heel parcours uit. Buurman sputtert een beetje tegen als de wedstrijd in de haven gehouden moet worden. Dan moet hij er eerst helemaal naartoe roeien. Dat is niet eerlijk, dan is zijn tegenstander in het voordeel. Zijn vrouw biedt al aan dat zij wel naar de haven zal roeien. Hij vindt het allemaal prima, het kan hem niet schelen wie er zal winnen, als ze maar lol hebben. En zo groeien de plannen voor een heuse bijbootrace terwijl het peil in de wijnkaraffen zakt.

De volgende morgen is het een heel ander verhaal. Zijn hoofd doet zeer, zijn tong plakt tegen zijn gehemelte en hij heeft een verschrikkelijke smaak in zijn mond. Kreunend draait hij zich nog een keer om. Hoewel de zon al hoog staat en zijn boot op een oven begint te lijken, blijft hij zichzelf binnen opsluiten. Als echt te warm wordt, steekt hij toch zijn hoofd naar buiten. Dat had hij niet moeten doen, want gelijk is daar zijn Franse buurman, klaar voor een praatje op deze zonovergoten morgen. Liever had hij zich verstopt achter het zonnescherm, maar het is al te laat, hij heeft hem al gezien. En terwijl het daglicht in zijn ogen steekt, de hoofdpijn erger maakt, krijgt hij de volle laag over zich heen. Wanneer de race gaat beginnen, waar wordt hij gehouden en heeft hij zich al beetje voorbereid? Grommend gaat hij weer naar binnen, zijn Franse buurman lachend op de kade achterlatend. Hoe kan hij dat nou te weten zijn gekomen over die dwaze plannen? Vandaag doet hij niets, helemaal niets en hij gaat zeker niet roeien. Hij gaat buiten in de kuip om een bank liggen en valt er weer in slaap. Gelukkig heeft zijn tegenstander er vandaag ook geen zin meer in. De race wordt afgelast. Er wordt geen nieuw tijdstip voorgesteld.