(weer) een boot in Griekenland

Boot in Griekenland

1 mei 2013

We kijken mismoedig naar buiten. Alweer regen en het is nog koud ook. Moeten we met dit weer straks ons lange zomerverlof in? Hebben we eigenlijk wel zin om een paar weken langs de Franse kust tegen de wind in te hakken om vervolgens in de regen de Franse kanalen te bevaren. Willen we eigenlijk wel vertrekken als het zulk rotweer blijft? Zullen we maar weer een zomer doorwerken, net als vorig jaar? Maar zo komen dit jaar misschien weer niet bij de Middellandse Zee. We worden er een beetje depressief van.

Dan bellen onze goede vriendinnen op. Ze hebben een boot te koop zien staan op het internet. Of we zin hebben om mee te gaan kijken. En als hij goed is, willen ze hem op een trailer zetten en naar Griekenland rijden. Misschien niet dit jaar, maar dan toch in de toekomst. Want zij willen ook dolgraag daar zeilen.

Opeens zitten we allebei rechtop, een en al aandacht. Radartjes gaan draaien, de energie vloeit terug in ons lijf. Er gebeurt iets, een idee komt in ons op. En we doen een ondoordacht voorstel: als jullie dan toch een boot in Griekenland willen, en wij eigenlijk ook dolgraag weer, zullen we…, kunnen we…, is het dan misschien een idee… om samen in Griekenland een boot te kopen? Waarom in Nederland kopen als daar ook boten te koop liggen. We zijn meteen alle vier enthousiast.

Een paar dagen later staan ze bij ons op de stoep. We spreken de plannen door. Willen we het echt gaan doen? Wat is dan ons budget en hoe gaan we alles regelen met tijdsverdeling en de kosten? Na veel overleg waar we alleen maar enthousiaster van worden, nemen de plannen vaste vorm aan. Internet wordt afgespeurd naar de perfecte boot, tickets worden geboekt, een huurauto gereserveerd en de ouzo wordt koud gezet bij het appartementje dat we gaan huren bij onze vrienden in Griekenland.

Een paar weken later zijn we in Griekenland. Het is prachtig lente weer. Eindelijk kunnen we van de zon genieten, kunnen de truien uit en komen de korte broeken tevoorschijn. Na een lange rit in de auto komen we aan bij het appartement van onze vrienden. Ze hebben tot ’s avonds gewacht tot we er eindelijk zijn. Voor ons voelt het als thuis komen en onze vriendinnen kijken hun ogen uit. Het is er zo mooi!

Na een dag rust, hebben we met de jachtmakelaar afgesproken om een paar boten te bezichtigen. Eén boot valt gelijk af: niet compleet, water binnen onder de vloer en wel heel erg smerig. Er blijven er nog twee over. Een op de staat op de wal en is best aardig, maar nog wel stevig aan de prijs, zeker omdat er toch nog wat werk aan is, voordat je er mee kunt varen. Dan gaan we onze favoriet van internet bekijken. Nog maar afwachten of hij in het echt ook zo netjes is als op de foto’s. En ja hoor: perfect! Meer worden zijn er niet nodig. We doen gelijk een bod, want nog geen vijf minuten voor ons, was er een andere kijker. Gelukkig deed hij niet meteen een bod, anders hadden we waarschijnlijk achter het net gevist! Zo’n lage vraagprijs voor zo’n goede boot, daar hebben we een koopje aan. Het bod wordt geaccepteerd. Wat gaat het allemaal snel, we hebben weer een boot in Griekenland!

De rest van de week in Griekenland brengen we door met papierwerk in orde maken en uitstapjes maken. Helaas gaat het niet zo snel dat we er al een dag mee kunnen zeilen. Maar we ontmoeten in Vonitsa andere Nederlandse vrienden met een grote zeilboot en we mogen met z’n vieren een dagje mee. Als we uit de haven weg varen, springen de tranen in mijn ogen. Wat heb ik dit gemist! We genieten met volle teugen. We zijn hun erg dankbaar voor dit dagje uitwaaien.

Ook bezoeken we onze vrienden op het landje. De caravan heeft inmiddels plaats gemaakt voor een heus huis. Zelf gebouwd van staalprofielen en geïsoleerde platen. Het is gezellig binnen. Ze hebben nu veel meer ruimte dan in de caravan en dat is toch wel prettig. Hij speelt op verzoek van onze vriendinnen prachtig op zijn elektrische piano. Zo mooi dat we er allemaal een beetje sentimenteel van worden. Daar volgt nog een heel andere verhaal uit, dat komt later wel.

De week vliegt voorbij en voor we het weten, zijn we weer in Nederland. Nu nog een paar weken werken en dan mogen wij met z’n tweeën gebruik maken van de nieuwe boot. Half augustus komen onze vriendinnen de boot overnemen. We zeilen dan nog een week met z’n vieren dan gaan wij weer naar huis.

Ah, wat hebben we er een zin in! Het is nu nog maar één week werken! Vanaf nu probeer ik weer regelmatig verhaaltjes op deze weblog te plaatsen. Hopelijk vinden jullie ze leuk om te lezen.

We huren een speedboot voor een middag.

Lekker buiten ontbijten op het terras.

Het appartementencomplex van onze vrienden.

Dit is hem!

Het water is lekker warm.

Vanuit het vliegtuig, alweer bijna thuis.