Op vleugels naar Griekenland

Begin juni 2013

 

Met een vleugel naar Griekenland

 

We hebben onze goede vrienden in Griekenland beloofd dat we ons uiterste best zullen doen om een heuse vleugel van hun tweede woning in Frankrijk naar hun landje in Griekenland te verhuizen. En zo begon het avontuur. Frank ging op zoek naar een geschikt vervoermiddel waar de vleugel in past en waarin hij veilig vervoerd kan worden zonder schade. Dat valt niet mee. Een gewone aanhangwagen is te smal, een aanhangwagen met een huif erover niet hoog genoeg, een paardentrailer veel te duur. Dan maar kijken of hij misschien in een busje past. Liggend of staand, dat maakt niet uit. De poten moeten er toch onderuit. Menig garagehouder keek ons vreemd aan, als we met de rolmaat in de weer gaan om de deurmaat te meten. Eén week voor ons geplande vertrek naar Frankrijk vindt Frank gelukkig een geschikte busje. Hier zou de vleugel in moeten passen. We timmeren er een verhoogde laadvloer in waar onze spullen onder passen voor ons verblijf later op de zeilboot in Griekenland. Samen met de spullen van onze andere vrienden en mede-eigenaren van de zeilboot, past al onze zooi er maar net in. Wat slepen we weer veel spullen mee.

Eenmaal in Frankrijk zijn er wat zware jongens opgetrommeld om mee te helpen met de grote piano verhuizing. Een van hen is wel beresterk, maar heeft wel erg veel brute kracht voor zo’n delicaat instrument. Eén wankel moment dreigt de vleugel ter aarde te storten. Maar de brute kracht weet hem te redden. De mannen kreunen van inspanning, maar de vleugel werkt stilletjes mee. Zonder zelfs maar een snaar te verroeren schuift de vleugel in de bus. Er worden veel dekens omheen gepakt en er gaat ook nog een bank bij en dan is de bus stampvol. Er wordt vanaf de straat nog een afscheidsdeuntje gespeeld en dan gaan de deuren dicht.

We blijven nog een paar dagen in Frankrijk logeren. Het is er prachtig wandelen. De dag voor vertrek maken we nog een laatste wandeling. We lopen nog even langs de bus en dan: merde! Een platte band. Frank kruipt onder de bus om het reservewiel los te maken. We verwachten een doffe plof van het reservewiel op de grond, maar het blijft akelig stil. Blijkt dat we helemaal geen reservewiel hebben. Met dank aan de garage die een laatste check deed voor onze lange reis. Dus lenen we de Griekse auto van onze Nederlandse vrienden in Frankrijk om de band te laten repareren. En nu maar hopen dat we niet worden aangehouden, want leg dat maar eens uit aan een Franstalige politie-agent. Gelukkig gaat alles goed. Helaas vinden we na een lange speurtocht bij verschillende garages en sloperijen geen reservewiel. Tja, dan hadden we ook maar een Renault of Peugeot moeten kopen en geen Mercedes en zeker niet zo’n oude roestige. Maar de band is gerepareerd. Dan maar zonder reservewiel naar Griekenland.

Gelukkig verloopt de rest van de reis naar Griekenland zonder problemen. Geen lekke band meer, de veerboot ruim op tijd gehaald en ook op de Griekse wegen vol kuilen gaat alles goed.

Dan komt het moment dat de vleugel uit onze bus in hun huis op het Griekse landje geplaatst gaat worden. Twee dagen voor we aankomen is net de onverharde weg naar hun landje gerepareerd. Oh, wat zijn we daar blij mee. We zijn er al geweest toen de weg nog slecht was en toen moesten we het laatste stuk lopen. En dat gaat niet met een vleugel. Maar nu is de weg perfect.

Ook het uitladen gaat van een leien dakje. Er is hulp opgetrommeld met sterke armen. Met kalmte en beleid en met hulp van een motortakel staat de vleugel vrij vlot binnen. Zo snel kan het gaan.

Hij kan het maar niet geloven en is zo blij als een kind. Als de zenuwen van de hele verhuizing wat gekalmeerd zijn, kruipt hij even achter de vleugel om te spelen. Het klinkt nog mooier dan een paar weken geleden, toen we onze belofte deden om ons best te doen deze vleugel te verhuizen. Maar wat wil je ook: dit is geen synthesizer, maar een heuse vleugel! Er zal ongetwijfeld nog veel muziek over de vallei van hun landje klinken.

Een week later krijgen we een sms van haar: Vieren al weer een week vleugeldag. Ben al verschillende keren wakker geworden met live muziek. Heerlijk. Bedankt voor alles.

Geen dank lieve vrienden, geen dank! Het was voor ons een uitdaging en we hopen dat jullie er nog veel plezier van hebben.