Italiaans vier gangen menu

Hij heeft een voorkeur voor havens die zo goed als vol zijn en waar het lastig ankeren is. Zonder nadenken gooit hij het anker uit om minstens vier andere ankers van de bodem los te harken. Na wat boze woorden van andere schippers doet hij een nieuw poging. Zijn oog valt op het laatste lege plekje en vol gas vaart hij achteruit. De motor brult, de ankerlier ratelt en vergezeld van Italiaanse scheldwoorden zakt het anker naar de bodem. Nonchalant overhandigt hij zijn achterlijnen aan twee mannen op de wal. Ziezo, hij ligt. Hij vergeet daarbij dat de haven zeker 5 meter diep is en dat hij maar zo’n 10 meter ketting heeft gestoken. En dat er een paar keer per dag een veerboot langs komt varen. Met hoge golven. Het strakke zwembroekje is inmiddels omgeruild door een hippe korte broek, poloshirt en een goudgerande zonnebril. Hij is klaar om uit eten te gaan.

Voorgerecht: kalamaria en droge witte wijn

Met drukke gebaren vertelt hij aan iedereen die het maar horen wil dat ankeren in deze haven echt een fluitje van een cent is. Hij snapt niet waar iedereen zich zo druk over maakt. En die golven heeft hij nog helemaal niet gezien.

In de haven wacht iedereen in spanning de volgende veerboot van die dag af. Zouden ze wel goed vastliggen? Het is nog doodstil, geen rimpeltje op het water.

In de verte passeert de veerboot.

Hoofdgerecht: mousaka met rode wijn

Terwijl de Italiaan de menukaart bestudeert, rollen de eerste golven de haven binnen. Vallen klepperen tegen de masten en boten rollen heen en weer. Angstvallig houdt elke schipper zijn boot en die van de buren in de gaten. Tot nu toe is er nog niets aan de hand.

De Italiaan eet met smaak zijn mousaka.

Hekgolven rollen de haven binnen. Masten zwiepen nu heen en weer, meerlijnen rukken aan kikkers in het dek en ankerkettingen kraken. Terwijl de Italiaan met een korstje brood zijn bord schoon schraapt, geeft zijn anker het op en schraapt de spiegel van zijn boot genadeloos langs het beton van de kade.

Nagerecht: ijs met slagroom

Schippers die hun boot zeker weten, springen aan wal om te redden wat er te redden valt bij de Italiaanse boot. Met veel moeite wordt geprobeerd om de boot in de golven van de kade houden. Iemand besluit hem te gaan halen. Het dessert moet maar even wachten.

Zonder haast komt hij terug geslenterd. Pas als hij de ontzette zwemtrap en de splinters glasvezel ziet, beseft hij de ernst van de situatie. Hij probeert eerst om de ketting aan te halen, maar dat heeft geen zin. Het anker houdt niet. De hele aanlegmanoeuvre moet opnieuw. Het is al donker er hij heeft er duidelijk geen zin in. Uiteindelijk gaat hij morrend aan de slag en na verschillende pogingen ligt hij dan eindelijk vast als een huis.

De Italiaan wandelt nonchalant terug naar zijn gesmolten ijs bij de taverna.

Espresso met amaretto

De rust is weergekeerd in de haven. Iedereen kan straks rustig slapen.

In Patras geeft de kapitein van veerboot Lefka Ori het bevel om de trossen los te gooien…