knalfuif

Een knalfuif (begin juni 2015)

We gaan naar een feestje. Niet omdat we uitgenodigd zijn, maar omdat we niet meer weg kunnen. We hebben ons camperbusje op een idylisch parkeerplekje bij het dorpje Gialova aan de rand van het strand tussen de olijfbomen gezet. Tijd voor een bad in zee en een picknick op het strand. Maar na het zwemmen blijkt dat de weg die we terug zouden moeten nemen, afgezet is. We kunnen er niet meer langs. Er komt een stoet met bussen aangereden en mensen worden in grote getale, als was het vee, langs linten het dorp in geleid. Gewillig nemen de mensen plaats aan vele gedekte tafels. Nerveus personeel in witte overhemden rent er omheen en serveert een diner van enorme dienbladen volgeladen met borden met vlees. Wat is er aan de hand? Een mega bruiloft? Een heilige dag? Nee, het blijkt een party van een bedrijf te zijn. Van het bedrijf hadden we nog nooit gehoord. Maar onze Duitse buurvrouw weet te vertellen dat dit bedrijf het merk vertegenwoordigtvan een of ander wonder schoonmaakmiddel. Maakt alles schoon en zou volgens de verkopers zelfs eetbaar zijn. Eens proberen? Stuur een berichtje en we verklappen het merk. Maar in Duitsland is het niet meer verkrijgbaar en voor zover we weten ook niet in Nederland. Het wordt verkocht op besloten feestjes met huisvrouwen (net als bij de beroemde plastick-bakjes-party). In dit geval wordt het verkocht volgens een soort piramide systeem. Hoe hoger in rangorde en hoe meer verkopers onder je, hoe meer winst je maakt. Het is daarbij de bedoeling dat je als verkoper voor een bepaald minimum bedrag een voorraad wondermiddel aanschaf en dat probeert te verkopen aan elk willekeurig slachtoffer dat erin trapt. Voor zover wij en onze Duitse buren weten, is dit zogenaamde piramide verkoop systeem in Duitsland en Nederland verboden.

Kennelijk is dit feest bedoeld om de verkopers een worst voor te houden. En daarvoor wordt alles uit de kast getrokken. Een beroemde zangeres wordt als een wereldster onthaald op dit feest in sixties-stijl. Er lopen acrobaten rond die radslagen maken, er zijn suikerspinnen en popcorn op elke straathoek verkrijgbaar, er is een koffiebarretje dat gratis drankjes schenkt, ijshoorntjes worden volgeschept en muziek schalt uit de luidsprekers. De feestgangers schuiven gewillig kippepoten en ander gebraad naar binnen. Dit alles wordt vast gelegd door vele ingehuurde fotografen. Een heeft zelfs een drone tot zijn beschikking om opnames te maken. Beveiligers met oortjes houden alles en iedereen in de gaten. Het moet wel een geslaagd feest blijven, geen relschoppers gewenst. Lijkt het maar zo, of worden we extra in de gaten gehouden?

Het is echt een vreemde gewaarwording om te zien dat vrijwel elk terras van elk restaurant in dit dorp volledig is volgeboekt voor de feestgangers. We strijken neer op een terras dat niet meedoet met de gekte. Aan de tafel naast ons een paar oude mannetjes, verstoten van hun vaste favoriete plek. Onverstoorbaar spelen ze een potje back gammon. Dat doen ze elke avond, feest of geen feest.

We bestellen een karaf wijn en kijken onze ogen uit naar de feestdrukte. Jammer dat we geen pasje hebben, anders konden we aanschuiven bij dit megabuffet. Gelukkig krijgen een paar dorpskinderen gratis popcorn en suikerspinnen van een vriendelijke bediende. Maar de muziek is niet slecht en later is er nog een heuse vuurwerkshow vanaf de pier. Het mag wat kosten.

De volgende morgen zitten de oude mannetjes weer op hun eigen plek te kibbelen boven hun back gammon. De rust is weer gekeerd. De boxen zijn zelfs al weg gehaald en als het vuilnis is opgehaald, is alles weer over gegaan tot de orde van de dag. Van dit feest zijn ongetwijfeld enkele mensen enom rijk geworden. De rest heeft een leuke avond gehad, maar zal er waarschijnlijk straatarm van worden.