Na een lange zomer zeilen en rondtrekken zijn we toe aan wat rust om alles te laten bezinken. We vinden een leuk plaatsje in de Golf van Amvrakikos in Griekenland en besluiten daar een tijd te blijven liggen voordat we de kant op gaan voor de winter. Er ligt een kleine zeilersgemeenschap waar we goed mee overweg kunnen, dus we vermaken ons wel. Bijna elke dag wordt er wel bij iemand aan boord iets geklust met hulp van een buurman. En dat moet natuurlijk afgesloten worden met een drankje en een hapje in de taverna op de kade.
Het is erg gezellig en zo aan het eind van het seizoen heeft kennelijk niemand meer zin om nog te zeilen, want vrijwel niemand gaat de haven nog uit. Gelukkig stroomt er koud helder water uit een bron in de berg waartegen de haven is gebouwd. Daardoor spoelt de haven tenminste door.
Na een paar weken is het tijd om te vertrekken: we moeten de kant op. We nemen afscheid van iedereen en varen uit. Maar wat komen we langzaam vooruit. Zijn we in een visnet gevaren of zo? We zien niets en het water is te ruw om overboord te springen, dus we moeten het ermee doen. Gelukkig is de werf niet ver weg en doet de motor het nog goed. We motorzeilen verder naar de werf.
Als we daar uit het water gaan zien we waarom we zo langzaam gingen. Een dikke laag kokerwormen heeft de gladde romp in drie weken tijd omgetoverd tot een soort stekelvarken. Gelukkig krijgen we alles eraf met hulp van de hoge drukspuit en vooral wegschrapen. Na hard werken (we schilderen ook gelijk de romp) ziet de boot er gelukkig weer netjes uit en zijn we klaar voor een volgende zomer zeilen in Griekenland.
P.s. Nu we in WSV Herkingen liggen, hebben we weer met kokerwormen te maken. Ook hier lijken de omstandigheden waarin ze groeien hetzelfde: brak water met veel voedseldeeltjes en watertemperatuur van een graad of 20.
Hopelijk vinden we er nog een goede oplossing voor.
Space van Frank en Anneke 