Na een lange, lange winter vol ellendig werk en stress zijn we weer voor een aantal maanden vertrokken richting Griekenland. We rijden met ons camperbusje via Duitsland naar Venetië, om daar de veerboot naar Griekenland te nemen. In Duitsland en Venetië hebben we regen, maar dat mag de pret niet drukken. We slenteren twee dagen door de straten van Venetië en snuiven ondertussen wat cultuur op van een moderne kunst expositie die over verschillende gebouwen in de stad verspreid is. Eerlijk gezegd is het interessanter om eens een kijkje in de gebouwen te nemen, dan om de moderne kunst te aanschouwen.
Op de veerboot hebben we mooi weer, op een stortbui na, die ons binnen enkele seconden tot op de huid doorweekt. Ach ja, we hangen gewoon alles uit en dan droogt het wel weer.
Eenmaal op Griekse bodem, hebben we eerst een paar klusjes aan de boot te doen, samen met onze co-eigenaren van de boot. Er worden ritsen aan kussenovertrekken genaaid, anti-fouling wordt op het onderwaterschip aangebracht, er wordt een voetpomp voor het drinkwater aangelegd, zodat de accu’s niet zo snel leeg raken en een monteur stelt de kleppen van de motor en kijkt de injectors na. We zijn er zo klaar mee, voordeel van rondzeilen met een van de kleinste zeilboten in deze regio met weinig rommel erop dat stuk kan.
We komen oude en nieuwe bekenden tegen met een grotere boot. Zij hebben vaak veel werk te verrichten. Een enorm onderwaterschip moet in de anti-fouling gezet worden, het douchewater pompt niet meer weg van de 2e douche aan boord (er moet een nieuwe pomp gezocht worden en, oei, de andere zal het binnenkort waarschijnlijk dan ook begeven), er moet een nieuwe kaartplotter, radar of windmeter ingebouwd worden, de lieren zijn stuk en moeten vervangen worden. En, ai, wat kost dat allemaal veel geld. Niets voor niets en zeker niet als het materiaal voor een boot betreft. Dan denken de verkopers dat je kennelijk veel geld bezit. Het kost de meesten bloed zweet en tranen, voordat de boot te water gelaten kan worden.
Met z’n viertjes lachen we daar maar om. Onze boot is misschien de kleinste, maar ook de goedkoopste in alles. Grote boot, grote zorgen, kleine boot, kleine zorgen.
Zo, nu maar eens ontspannen. Onze co-eigenaren zijn dit jaar eerst aan de beurt om te zeilen. Zij gaan vier weken rondscharrelen op Ionische wateren. Wij trekken vier weken uit om met ons busje Peloponese te bekijken.
Hoi Anneke, het is nu bijna half juli, waar zijn jullie nu? Hoe gaat het met jullie?
Hoi Anneke en Frank! Jullie site maar weer eens opgezocht. Leuk dat jullie nog steeds stukjes schrijven.